Werkwijze

Het symptoom plaatsen in een brede context: de context van het ouderlijk gezin, waar we onze patronen hebben gevormd. Patronen die ons destijds zeer goed hebben gediend, maar waar we nu misschien meer last dan profijt van hebben. Ook de huidige context van de relatie, het gezin en het sociale netwerk worden onder de loupe genomen.

Kijken naar wat zich aandient en wat wordt ervaren als het probleem. Wat kan dit probleem ons vertellen? Welke boodschap heeft het voor ons?

Aandacht geven aan de verschillende vormen van je leven met name de gevoelens, de gedachten en de lichaamsgewaarwordingen.

Leren vertrouwen op de innerlijke stem

Leren jezelf graag zien en aanvaarden hoe je werkelijk bent

Leren om de juiste ruimte in te nemen. De ruimte die je nodig hebt om je verder te ontplooien.

Leren om in het contact met de ander te ontdekken waar de grenzen liggen: welke zaken in de relatie hebben met jou te maken en welke met de ander? Wat is in het contact jouw leerpunt en wat dat van de ander?

Door middel van het contact ontstaat er een wisselwerking tussen de cliënt en de therapeut. Het is een proces van leiden en volgen, van spreken en luisteren, van verwoorden en stil worden.

Het is belangrijk om te leren op een andere manier met je problemen om te gaan, zodat je na een tijd deze veranderingen kan integreren.

Visie

Vertrekkend vanuit het hier en nu, ga ik op zoek naar de betekenis van de symptomen. Wat komen ze vertellen en hoe kunnen we ze verstaan? Welke ontwikkelingskansen bieden ze ons?

Het hier en nu is het enige moment dat er is. Tegelijk is het gebed in onze geschiedenis en is het ook zinvol om naar voor te kijken. Dat is een grote paradox: enerzijds het hier en nu en anderzijds de brug maken van ons verleden, onze ervaringen, onze wortels naar dat wat vóór ons ligt.

Ook een andere paradox is belangrijk in het werken met cliënten: enerzijds aanvaarden hoe we zijn en anderzijds veranderen wat niet (meer) past.

Het zijn universele oeroude thema's die bij ons menszijn horen en die ons leven een diepere dimensie kunnen geven.

Therapie is eigenlijk stilstaan bij wat zich aandient. Even halt houden in de voortdurende jacht van het leven en je afvragen: is dit wat ik wil?

Mijn bijdrage daaraan is de aandacht vestigen op een mogelijke weg die je zelf niet ziet, je situatie kaderen, herkaderen en vanuit een ander perspectief bekijken en benaderen, zodat er terug mogelijkheden ontstaan.